Tο γυμνό εξαντλημένο των ημερών.

Κρυπτογραφημένοι κωδικοί
αυτή η αιθέρια ψευδαίσθηση
των πραγμάτων.
Ο χρόνος και η ηρεμία κάθε στιγμής.
Το φως και η καρδιά του σκότους.
Δεν έχει σημασία τι ονομάζεται άπειρο…
Εξαντλείται όταν απλώνει ένα χέρι
συσσωρεύεται στο ανάχωμα της ιστορίας,
ακόρεστο στις σκιές που συνορεύουν θλίψη
και μας συνδέουν με το γυμνό
εξαντλημένο των ημερών.
Η ροή των ωρών αποτυπώνεται
στο ποτήρι της ύπαρξης,
αντιλαμβανόμενη την επίμονη
σταγόνα της κλεψύδρας.
Αντιπροσωπεύει μια ταυτότητα
στη ρουτίνα που αρνείται
το πεπρωμένο και τη συμμόρφωσή της
απέναντι στους σκοτεινούς καιρούς.
Η μνήμη, σαν μια αποθήκη ανοιχτή
στο βιωματικό, συσσωρεύει εκκενώσεις,
συναντήσεις και
μέρη διέλευσης
που κοιμούνται
στους λαβύρινθους του χθες.